‘In korte tijd veranderen kan dus, als de urgentie maar groot genoeg is’
Ellen Huinink was - naast haar baan als coördinator Kinderen in Armoede bij de gemeente Vught - als zzp’er druk met het begeleiden van teams uit de kinderopvang, onderwijs en zorg die samen aan de slag gingen binnen een kindcentrum. Maar dat was voor de coronamaatregelen werden afgekondigd. Nadat duidelijk werd dat scholen en kinderopvang gingen sluiten en mensen dus thuis moesten blijven, waren ‘haar’ teams ineens druk met heel andere zaken. Ellen: “Alle bestaande afspraken werden - logisch hoor - afgezegd, en juist uit die afspraken komt voor mij vaak weer werk. Maar dat viel dus van de een op de andere dag weg.”
Tegelijkertijd werd er een groter beroep op haar gedaan vanuit haar rol als armoedebestrijder. “Er werd hier in Vught vrijwel direct gereageerd door met het kernteam armoedebestrijding - vanuit de gemeente en het welzijnswerk - ook preventief aan de slag te gaan met de aanpak van de gevolgen van de crisis.” “Terecht”, bemerkt Ellen: “Zeker nu de maatregelen zijn verlengd krijgen we te maken met mensen die het financieel niet meer kunnen bolwerken. Vught is een dorp met relatief veel zelfstandig ondernemers. Daar zitten ook veel werkende armen tussen, zeker voor die groep moeten de beperkende maatregelen niet te lang duren.”
Nadenken over wat is echt belangrijk
“Ondanks deze klus blijft er in deze tijd nog veel tijd en ruimte over om na te denken over de toekomst”, ervaart Ellen die ook oud-ambassadeur en nu adviseur is bij PACT voor Kindcentra. “En dat vind ik heel interessant. Want wat betekent deze crisis op lange termijn? Komt het na deze fysieke crisis tot een mentale crisis door opgebouwde stress die we nu nog niet zo zeer zien? Maar ook: wat mis ik, nu ik beperkt word in mijn doen en laten? Wat kan ik echt niet missen en welke dingen blijken minder belangrijk in mijn leven dan ik dacht?”
“Dat laatste vind ik ook heel interessant voor PACT voor Kindcentra”, vervolgt Ellen. “Wat hebben we de afgelopen tijd gedaan en wat willen we écht vasthouden in de toekomst? Hoe gaan we om met de ervaring dat in korte tijd veranderen van aanpak en in samenwerking dus heel goed kan, als de urgentie maar groot genoeg is? Hoe kunnen we alles wat we nu zien en ervaren vasthouden om er van te leren voor de toekomst? Het is heel interessant om daar vanuit PACT voor Kindcentra naar te kijken. Onderling, maar vooral met de mensen uit onderwijs, kinderopvang en zorg. Hoe komt het dat partijen op sommige plekken elkaar juist nu weten te vinden, terwijl op andere locaties bestaande samenwerkingen juist uit elkaar vallen? Ik heb de antwoorden niet, maar kan niet wachten om daar breed op te reflecteren en de goede dingen er uit te halen voor de toekomst. Dan is deze ellendige coronatijd in ieder geval niet helemaal voor niets geweest.”
